وحشت از شمال - قوم قشقایی
۲۶/۹/۲۰۱۹
امپراتوری هیتی برای بیش از پنج قرن بر آناتولی باستان (ترکیه فعلی) تسلط داشت. اگر پادشاهی از همسایه ها به این کشور حمله می‌کرد، هیتی‌ها دولت متخلف را در هم می‌کوبیدند و آنها را دست نشانده خود می کردند. هنگامی که امپراتوری‌های بزرگ معاصر مصر یا آشور به سرزمین هیتی تجاوز می کردند، هیتی‌ها ارتش قدرتمند خود و دست نشاندگان تحت فرمان را فرا می خواندند و به جنگ می رفتند - معمولاً آن ها شکست داده فرعون یا پادشاهان آشور و مصر را با خواری و حقارت به خانه شان می فرستادند. اما برای امپراتوری هیتی یک خطر مداوم وجود داشت که نه به شکل یک امپراتوری رقیب یا یک پادشاهی زرنگ وجود داشت. بلکه این تهدید یک خطر و تهدید دائمی بود و به طور ساده قابل سرکوب یا تسخیر نبود.
این دشمن دیرینه قوم قشقایی بود. قشقایی ها - که به نام های قاشقا، گاگسا و کاسکیا نیز شناخته می شوند - از مردمان عصر برنز و ساکن و بومی شمال ترکیه بودند. این قوم مردمی سرکش و سرسخت بود، آنها در کوه‌های پونتیک (یا «کوه‌های سر به فلک کشیده» در دوره امپراتوری‌های برنز) زندگی می‌کردند، سرزمینی طولانی و صخره‌ای - مشرف بر سرزمینهای مرکزی دولت هیتی‌ها. آنها عنوان و مقام و سازمانی به صورت پادشاهی نداشتند، اما آنها پرجمعیت بودند و در دوازده قبیله (احتمالاً بیشتر) گروه بندی شده بودند، که هر کدام در یک سکونتگاه چوبی به هم ریخته زندگی می کردند، جایی که به طور متناوب خوک هایی برای زندگی پرورش می دادند و (همانند حکومت های باستانی) برای چپاول، ویران کردن و غارت به سرزمین هیتی ها حمله می کردند. هر زمان که فرامانروایی از شاهان هیتی سعی می کرد با آنها مقابله کند، آنها دوباره با عقب نشینی خود در کوه ها پراکنده شده و خود را ایمن می کردند. سپس، هنگامی که شاه هیتی و ارتش امپراتوری او در لشکرکشی‌های دور از سرزمینهای مرکزی غایب بودند،قشقایی ها دوباره به سراسر سرزمینهای هیتی یورش می کردند. دست به غارت و چپاول می زدند.
در حدود سال ۱۴۰۰ قبل از میلاد، قشقا ها از خانه های کوهستانی خود فرود آمدند و قلمروهای هیتی را که در شمال رشته کوه قرار داشتند، تا ساحل دریای علیا (دریای سیاه امروزی) تسخیر کردند و شهرهای مقدس هیتی، نریک، زالپا و حکمیس را در طول راه فرو ریختند. .
پس از این شکست دولت هیتی با از دست دادن آن سرزمینهای شمالی، برای دفاع از کشور خود، زنجیره ای از قلعه ها و برج ها را در امتداد لبه جنوبی رشته کوه ساختند تا بتوانند در اینده خود را از گزند قشقایی ها حفظ کرده و حمله های آن ها را مهار کنند. با این حال، این اقدامات فقط تا حدی مؤثر بود - گروه های قشقایی چندین دیوارهای دفاعی هیتی ها را در هم شکستند و آتش و خشم را بر قلب هیتی ها وارد کردند.
حملات در مقیاس کوچک و متوسط بدون شک پرهزینه و دردسرساز بود، اما در موارد نادری که بسیاری از قبایل قشقایی ها رقابت های خود را کنارمی گذاشتند و علیه هیتی ها متحد شدند. این حملات ویرانگر و خرد کننده بودند.
این حملات که در اطراف و نزدیکی شهرها هایاسا - ایشووا که نقاط مهمی بودند رخ می دادند تهدیدات بزرگی به شمار می آمدند. و حمایت از مردم ساکن این دیار دشوار می شد. در واقع ، در بیش از یک بار، این گروه‌های شمالی (قشقا ها) به سمت جنوب، تا پایتخت هیتی‌ها، هاتوسا، رفتند و شهر مزبور را به آتش کشیدند. بیش از یک بار تاج و تخت (پای تخت)هیتی ها به دلیل ترس از تهدید قشقاها به جنوب کشور منتقل شد.
در طی سالها مبارزه مداوم، هیتی ها دریافتند که هیچ گاه نمی توانند این قوم را شکست دهند و قشقاها هرگزتسلیم نمی شوند. با این حال، بعد از یک قرن کشمکش، در حدود 1300 قبل از میلاد، Hattusilis III (شاهزاده هاتو سیلیس سوم)
در امپراتوری های دوره برنز) موفق شد «شمال از دست رفته» را از قشقاها پس بگیرد، و همچنین وی گروهی از رزمندگان قشقایی را وارد ارتش هیتی کرد و در حقیقت وی پیشگام ثبت نام سربازان قشقایی در ارتش هیتی بود - چیزی که باید به روابط بین دو قوم کمک کرده باشد. .
نوشته شده توسط: Author Gordon Doherty, writer, history. ترجمه توسط نوروز فولادی -